Zagłada Sulkaru to piosenka Fall of Sulcarkeep autorstwa Andre Norton w tłumaczeniu Ewy Witeckiej z książki "Tkaczka Pieśni"
Angielska wersja tekstu pojawiła się jako piosenka na płycie Heather Alexander Songsmith: Songs From Andre Norton's Witch World. Własną wersję utworu opracowała także Barbara Karlik.
Tekst[]
Ogień i woda i niebo blade -
Sprzęgły żywioły się wraże
Na twoją klęskę, twoją zagładę,
Sulkarze, dumny Sulkarze.
Gdy nawałnica grom śle za gromem,
Osberik podwaja straże :
« Ty jesteś miasto niezwyciężone
Sulkarze, mężny Sulkarze ! »
Mgła nadciągnęła, zakryła niebo,
Gród zniknął w białym oparze.
Z Kolderu przyszła – ginąć ci trzeba,
To twoja zguba, Sulkarze !
Już śmierć po ciebie szponami sięga,
Wnet twarz swą srogą ukaże.
W gruzy obróci się twa potęga
Grodzie nieszczęsny, Sulkarze.
Rąbią topory, błyskają miecze,
Dokoła w dzikim rozgwarze
Horda szalona morduje, siecze.
Ty wciąż się bronisz, Sulkarze.
Już się wrogowie wdarli na zamek,
Pobici słudzy i straże,
Nowe watahy walą przez bramę
Daremny opór, Sulkarze !
Choć sprzymierzeńcy przyszli z odsieczą
Osberik odejść im każe.
« Sam walczyc będę – w te słowa rzecze-
Grodzie zgubiony, Sulkarze !
Uchodźcie z zamku, wierni obrońcy,
Na cóż wam ginąć w pożarze ?
My zostaniemy tutaj do końca
W Sulkarze, drogim Sulkarze »
W morzu huczącym ognia, kamieni
Za sprawą Magnisa czarów
Miasto zniknęło z powierzchni ziemi.
Nie ma już, nie ma Sulkaru.